นภ หมายถึง [นะพะ, นบพะ] น. ฟ้า, หาว, อากาศ. (ป., ส. นภ, นภสฺ).
[นบพะจอน] น. ผู้ไปในฟ้า. (ส. นภสฺจร).
[นบพะดน] น. พื้นฟ้า. (ส. นภสฺตล).
[นบพะมนทน] น. ท้องฟ้า. (ส. นโภมณฺฑล).
[นะพะ] น. ทางฟ้า คือ วิถีโคจรแห่งตะวัน. (ส. นโภวิถี).
[นบพะสูน] น. เครื่องประดับยอดปรางค์ ทําเป็นรูปหอก มีกิ่งเป็นรูปดาบแตกสาขาออกไป ๔ ทิศ, แง่งขิง ฝักเพกา ลําภุขัน หรือ สลัดไดก็เรียก.
[นบพะสูน] น. เครื่องประดับยอดปรางค์ ทําเป็นรูปหอก มีกิ่งเป็นรูปดาบแตกสาขาออกไป ๔ ทิศ, แง่งขิง ฝักเพกา ลําภุขัน หรือ สลัดไดก็เรียก.
[นบพะ] น. แม่นํ้าคงคา, แม่นํ้าในฟ้า คือ ทางช้างเผือกในตําราดาว.(ส. นภสินฺธุ).