ความหมายของคำว่า ' นิพพาน '

ความหมายของคำว่า ' นิพพาน '
นิพพาน หมายถึง [นิบพาน] น. ความดับสนิทแห่งกิเลสและกองทุกข์. ก. ดับกิเลสและกองทุกข์, ตาย (ใช้แก่พระอรหันต์). (ป.; ส. นิรฺวาณ), โบราณใช้ว่านิรพาณ ก็มี. (จารึกสยาม).

นิพพิทา
[นิบพิทา] น. ความเบื่อหน่ายในกองทุกข์. (ป.).
นิพพิทาญาณ
น. ความรู้ที่ทําให้เบื่อหน่ายในกองทุกข์. (ป.).
นิพัทธ, นิพัทธ์
[นิพัดทะ, นิพัด] (แบบ) ว. เนือง ๆ, เสมอ, เนื่องกัน. (ป.).
นิพัทธ, นิพัทธ์
[นิพัดทะ, นิพัด] (แบบ) ว. เนือง ๆ, เสมอ, เนื่องกัน. (ป.).
นิพัทธกุศล
[นิพัดทะ] น. กุศลที่ทําเป็นนิจ.
นิพันธ์
น. นิพนธ์, เรื่องที่แต่งขึ้น. ก. ร้อยกรองถ้อยคํา, แต่งหนังสือ. (ป., ส.).
นิพิท, นิเพท
[นิพิด, นิเพด] (แบบ) ก. ให้รู้ชัด, บอก. (ป. นิ + วิท).