ความหมายของคำว่า ' นิพนธ์ '

ความหมายของคำว่า ' นิพนธ์ '
นิพนธ์ หมายถึง น. เรื่องที่แต่งขึ้น, (ราชา) พระนิพนธ์, พระราชนิพนธ์. ก. ร้อยกรองถ้อยคํา, แต่งหนังสือ, (ราชา) ทรงนิพนธ์, ทรงพระนิพนธ์, ทรงพระราชนิพนธ์. (ป., ส. นิพนฺธ).

นิพพาน
[นิบพาน] น. ความดับสนิทแห่งกิเลสและกองทุกข์. ก. ดับกิเลสและกองทุกข์, ตาย (ใช้แก่พระอรหันต์). (ป.; ส. นิรฺวาณ), โบราณใช้ว่านิรพาณ ก็มี. (จารึกสยาม).
นิพพิทา
[นิบพิทา] น. ความเบื่อหน่ายในกองทุกข์. (ป.).
นิพพิทาญาณ
น. ความรู้ที่ทําให้เบื่อหน่ายในกองทุกข์. (ป.).
นิพัทธ, นิพัทธ์
[นิพัดทะ, นิพัด] (แบบ) ว. เนือง ๆ, เสมอ, เนื่องกัน. (ป.).
นิพัทธ, นิพัทธ์
[นิพัดทะ, นิพัด] (แบบ) ว. เนือง ๆ, เสมอ, เนื่องกัน. (ป.).
นิพัทธกุศล
[นิพัดทะ] น. กุศลที่ทําเป็นนิจ.
นิพันธ์
น. นิพนธ์, เรื่องที่แต่งขึ้น. ก. ร้อยกรองถ้อยคํา, แต่งหนังสือ. (ป., ส.).