น้ำหน้า หมายถึง น. หน้า (ใช้ในความแดกดัน รังเกียจ หรือดูหมิ่น เป็นต้น) เช่น นํ้าหน้าอย่างนี้ทําไม่สําเร็จดอก เกลียดนํ้าหน้า ชังนํ้าหน้า; (โบ; กลอน) นํ้าตาเช่น นํ้าหน้าไล้กําลูน. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์).
ว. มีคุณสมบัติสูงสุดและมีแสงแวววาวบริสุทธิ์ (ใช้แก่เพชร) เรียกว่าเพชรนํ้าหนึ่ง.
(สํา) ว. มีความคิดเห็นเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน.
น. นํ้าลายของผู้ที่กําลังเคี้ยวหมาก มีสีแดง.
น. น้ำที่ใช้ในการขีดเขียน ตามปรกติมีสีดำจัด จึงใช้เปรียบกับของดำว่า ดำเป็นน้ำหมึก, หมึก ก็ว่า.
น. นํ้าที่กลั่นจากเครื่องหอม, นํ้าอบฝรั่ง ก็เรียก.
น. ของเหลวที่ไหลมาจากเนื้อเยื่อของร่างกาย เข้าสู่หลอดนํ้าเหลือง,ของเหลวสีเหลืองใสที่ไหลออกมาทางแผล.
น. กากนํ้าตาล.