ความหมายของคำว่า ' น้ำบาดาล '

ความหมายของคำว่า ' น้ำบาดาล '
น้ำบาดาล หมายถึง น. น้ำที่สูบจากใต้ดินที่ลึกไม่ต่ำกว่า ๑๐ เมตร.

น้ำโบย
(ถิ่น–พายัพ) น. กระบวย. (ดู กระบวย ๑).
น้ำประสานทอง
น. เกลือเคมีชนิดหนึ่งใช้เป็นตัวประสานในการเชื่อมหรือบัดกรีโลหะเป็นต้น.
น้ำประปา
น. น้ำที่เกรอะกรองให้สะอาดปราศจากเชื้อโรค แล้วจ่ายไปให้ประชาชนบริโภคใช้สอย.
น้ำปลา
น. นํ้าสําหรับปรุงอาหารให้มีรสเค็ม ทําจากปลาหรือสิ่งอื่นหมักกับเกลือ.
น้ำป่า
น. นํ้าที่เกิดท่วมในที่ตํ่าโดยฉับพลันทันทีและไหลลดลงอย่างรวดเร็ว.
น้ำผลึก
น. โมเลกุลของนํ้าที่ประกอบอยู่กับโมเลกุลของสารประกอบบางชนิดเมื่ออยู่ในภาวะเป็นรูปผลึก.
น้ำผึ้ง ๑
น. นํ้าหวานมีลักษณะข้นที่แมลงผึ้งเก็บสะสมเอามาจากดอกไม้ต่าง ๆ.