น้ำน้อยแพ้ไฟ หมายถึง (สํา) น. ฝ่ายข้างน้อยย่อมแพ้ฝ่ายข้างมาก.
(สํา) น. คนที่มีท่าหงิม ๆ มักจะมีความคิดลึกซึ้ง.
(สํา) น. นํ้าลาย.
น. น้ำที่สูบจากใต้ดินที่ลึกไม่ต่ำกว่า ๑๐ เมตร.
(ถิ่น–พายัพ) น. กระบวย. (ดู กระบวย ๑).
น. เกลือเคมีชนิดหนึ่งใช้เป็นตัวประสานในการเชื่อมหรือบัดกรีโลหะเป็นต้น.
น. น้ำที่เกรอะกรองให้สะอาดปราศจากเชื้อโรค แล้วจ่ายไปให้ประชาชนบริโภคใช้สอย.
น. นํ้าสําหรับปรุงอาหารให้มีรสเค็ม ทําจากปลาหรือสิ่งอื่นหมักกับเกลือ.