น้ำนม หมายถึง น. ของเหลวสีขาวออกมาจากนมคนและสัตว์ สําหรับเลี้ยงลูก.
น. ของเหลวชนิดหนึ่งประกอบด้วยเอทิลแอซีเทต (ethyl acetate)มีกลิ่นหอมคล้ายดอกนมแมว ใช้ประโยชน์เป็นตัวปรุงกลิ่นขนมเป็นต้น.
ว. ผ่องใส, ผุดผ่อง, (มักใช้แก่ผิวพรรณและนิยมใช้คําอื่นแทรก) เช่นเป็นนํ้าเป็นนวลมีนํ้ามีนวล.
น. นํ้าในคลองซึ่งไหลลงไม่หมด เหลือนํ้าอยู่มาก เพราะมีนํ้าหนุนขึ้นมา.
(สํา) น. ฝ่ายข้างน้อยย่อมแพ้ฝ่ายข้างมาก.
(สํา) น. คนที่มีท่าหงิม ๆ มักจะมีความคิดลึกซึ้ง.
(สํา) น. นํ้าลาย.
น. น้ำที่สูบจากใต้ดินที่ลึกไม่ต่ำกว่า ๑๐ เมตร.