นำ หมายถึง ก. ไปข้างหน้า เช่น นําขบวน นําเสด็จ, ออกหน้า เช่น วิ่งนํา, เริ่มต้นโดยมีผู้อื่นหรือสิ่งอื่นตามหรือทําตาม เช่น นําสวด นําวิ่ง, พา เช่นนําเที่ยว นําไป นํามา. ว. อาการที่ซักหรือถามเป็นเชิงแนะไปในตัวในคําว่า ซักนํา ถามนํา.
(กฎ) ก. นําความมาแจ้งต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ให้ทําการจับกุมผู้กระทําความผิด.
ก. พาไปสู่ที่หมาย, นําไปให้ถูกทาง.
ก. พาเที่ยวชมบ้านชมเมือง.
ก. เอาใจใส่, เอื้อเฟื้อ, ช่วยธุระ, ใช้ในประโยคปฏิเสธว่า ไม่นําพา.
ก. นําเรือกําปั่นหรือเรือใหญ่และกินนํ้าลึก เช่นเรือสินค้า เข้าหรือออกจากท่าเรือตามร่องน้ำในระยะซึ่งอาจมีอันตรายแก่การเดินเรือ, เรียกเจ้าพนักงานผู้ทําหน้าที่เช่นนั้นว่า พนักงานนําร่อง หรือเรียกสั้น ๆ ว่านําร่อง, เรียกเรือเล็กที่ใช้ในการนําร่องว่า เรือนําร่อง; โดยปริยายหมายถึงการริเริ่มหรือทดลองทำไปก่อน เช่น โครงการนำร่อง.
ว. มีความคิดริเริ่มในการแต่งกายเป็นต้นก่อนสมัยนิยม.
(กฎ) ก. นําพยานหลักฐานมาแสดงต่อศาลเพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริงที่กล่าวอ้าง.