นาคินทร์, นาเคนทร์, นาเคศ, นาเคศวร หมายถึง [นาคิน, เคน, เคด, เคสวน] น. พญาช้าง, พญางู.
[นาคิน, เคน, เคด, เคสวน] น. พญาช้าง, พญางู.
[นาคิน, เคน, เคด, เคสวน] น. พญาช้าง, พญางู.
(กลอน) น. งู เช่น นาคีมีพิษเพี้ยง สุริโย. (โลกนิติ).
(กลอน) น. ช้าง เช่น ขี่ยาตรานาคี. (ตะเลงพ่าย).
[นาโคระคินทฺระ] (แบบ) น. พญานาค เช่น อันว่าพระญานาโครคินทรกคํานึง. (นันโท). (ส. นาค + อุรค + อินฺทฺร).
น. คําประกอบหน้าคําเพื่อแสดงว่าเป็นเพศหญิง เช่น นางฟ้า นางบําเรอนางละคร นางพระกํานัล; คําแทนชื่อหญิง เช่น นางก็ร้อยพวงมาลัย;(กฎ) คํานําหน้าชื่อหญิงผู้มีสามีแล้ว, คํานําหน้าชื่อภรรยาที่เรียกตามราชทินนามของสามีที่มีบรรดาศักดิ์ตํ่ากว่าพระยาลงมา; คำเรียกสัตว์ตัวเมียโดยสุภาพ เช่น นางช้าง นางม้า; ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์เรวดี มี ๑๖ ดวง,ดาวปลาตะเพียน ก็เรียก.
น. ท่ารําชนิดหนึ่งที่หมอช้างรําเมื่อนําช้างบํารูงาเสร็จครั้งแรกแล้ว.