นั่งราว หมายถึง ว. เรียกอาการที่ตัวโขนแสดงบทของตนแล้วไปนั่งประจําที่บนราวที่พาดไปตามส่วนยาวของโรงตรงหน้าฉากแทนนั่งเตียงว่า โขนนั่งราว หรือ โขนโรงนอก.
ก. นั่งพักผ่อน.
ก. นั่งบนห้างที่ผูกขึ้นบนต้นไม้คอยยิงสัตว์.
(แบบ) น. ไถ. (ป.).
(แบบ) น. การฟ้อนรํา. (ป. นจฺจ).
[นัด, นัดตะกะ] (แบบ) น. ผู้ฟ้อนรํา. (ป., ส. นฏฺฏ, นฏฺฏก).
[นัด, นัดตะกะ] (แบบ) น. ผู้ฟ้อนรํา. (ป., ส. นฏฺฏ, นฏฺฏก).
(แบบ) น. ไม้อ้อ. (ส.; ป. นฬ).