นั่งร้าน หมายถึง น. โครงร่างที่ทําด้วยไม้หรือโลหะ สําหรับนั่งหรือปีนป่ายในการก่อสร้างสิ่งสูง ๆ เช่นพระเจดีย์หรือตึก, ร่างร้าน ก็เรียก.
ว. เรียกอาการที่ตัวโขนแสดงบทของตนแล้วไปนั่งประจําที่บนราวที่พาดไปตามส่วนยาวของโรงตรงหน้าฉากแทนนั่งเตียงว่า โขนนั่งราว หรือ โขนโรงนอก.
ก. นั่งพักผ่อน.
ก. นั่งบนห้างที่ผูกขึ้นบนต้นไม้คอยยิงสัตว์.
(แบบ) น. ไถ. (ป.).
(แบบ) น. การฟ้อนรํา. (ป. นจฺจ).
[นัด, นัดตะกะ] (แบบ) น. ผู้ฟ้อนรํา. (ป., ส. นฏฺฏ, นฏฺฏก).
[นัด, นัดตะกะ] (แบบ) น. ผู้ฟ้อนรํา. (ป., ส. นฏฺฏ, นฏฺฏก).