นั่งขัดตะหมาด หมายถึง (ปาก) ก. นั่งขัดสมาธิ.
[สะหฺมาด] ก. นั่งคู้เข่าทั้ง ๒ ข้างให้แบะลงที่พื้น แล้วเอาขาไขว้กันทับฝ่าเท้า, (ปาก) นั่งขัดตะหมาด.
ก. นั่งโดยวิธีย่อเข่าลงให้ติดพื้น แล้วหย่อนก้นลงบนส้นเท้า.
ก. เข้าอยู่ในที่ซึ่งไม่มีใครจะทําอันตรายได้แล้ว, ขึ้นซัง ก็ว่า.
ก. ดักคอยทําร้ายกลางทาง, นั่งคอยระวังเหตุ.
ก. นั่งเข้าสมาธิเพื่อหยั่งรู้ด้วยพลังจิต.
น. เรียกวิธีทํานายอย่างหนึ่งโดยจุดเทียนติดไว้ที่ขอบปากบาตรเป็นต้นแล้วนั่งเพ่งดูนํ้าในบาตร แล้วทํานายไปตามลักษณะของรูปที่ปรากฏในนํ้านั้น.
ก. ดำรงตำแหน่งที่มีอำนาจวาสนา.