นักสวด หมายถึง น. ผู้ชํานาญในการสวด.
น. ผู้สําเร็จ, ฤษี, ลักษณนามว่า ตน.
น. ผู้ชํานาญในการสืบสวน.
ว. อย่างยิ่ง, มากหรือหนักไปในทางใดทางหนึ่ง, เช่น หนาวนัก ร้อนนัก.
ว. มากยิ่ง, ยิ่งนัก, หนักหนา ก็ใช้.
(แบบ) น. จระเข้, เต่า. (ป.; ส. นกฺร).
[นักขัด, นักขัดตะ] น. ดาว, ดาวฤกษ์. (ดู นักษัตร). (ป. นกฺขตฺต;ส. นกฺษตฺร).
[นักขัด, นักขัดตะ] น. ดาว, ดาวฤกษ์. (ดู นักษัตร). (ป. นกฺขตฺต;ส. นกฺษตฺร).