นักโทษ หมายถึง น. บุคคลซึ่งถูกลงโทษจําคุก.
(กฎ) น. บุคคลซึ่งถูกขังไว้ตามหมายจําคุกภายหลังคําพิพากษาถึงที่สุด และหมายความรวมถึงบุคคลซึ่งถูกขังไว้ตามคําสั่งที่ชอบด้วยกฎหมายให้ลงโทษด้วย.
น. ผู้รู้ธรรม, ผู้สอบความรู้ธรรมได้ตามหลักสูตรที่กําหนดไว้ มี ๓ ชั้นคือ ชั้นตรี ชั้นโท ชั้นเอก; ฤษี.
น. ผู้ถือบวช.
น. ผู้ขับขี่เครื่องบิน.
น. ผู้อ้างตัวว่าเป็นผู้วิเศษ, ผู้ที่ทําความดีไว้มากเมื่อตายแล้ว ได้รับยกย่องว่าเป็นผู้สําเร็จในทางศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก,ผู้ยินดีในการบุญ.
น. ผู้รู้, ผู้มีปัญญา.
น. ผู้ประพฤติพรต, ลักษณนามว่า รูป.