นอนใจ หมายถึง ก. มั่นใจ, วางใจ, ไม่รีบร้อน.
ก. นอนหวาดต่อภัยหรือเป็นทุกข์หรือห่วงใย.
(ปาก) ก. ได้ผลประโยชน์โดยไม่ต้องทําอะไร; สบายใจ, หมดกังวล.
ก. นั่งหลับ.
ก. นอนอย่างอ่อนเพลีย, นอนซม. (ดู แบ็บ).
ก. นอนค้างคืนล่วงหน้าที่โรงก่อนกําหนดงาน (ใช้แก่โขนเป็นต้น)เช่น โขนนอนโรง.
ก. นอนพักผ่อนโดยไม่คิดว่าจะหลับ.
ก. หมุนเร็วเที่ยงตรง (ใช้เรียกลูกข่างเป็นต้นที่หมุนเรียบอยู่กับที่).