ความหมายของคำว่า ' นอน '

ความหมายของคำว่า ' นอน '
นอน หมายถึง ก. เอนตัวลงกับพื้นหรือที่ใด ๆ, อาการที่สัตว์เอนตัวลงกับพื้นเพื่อพักผ่อนเป็นต้นหรือยืนหลับอยู่กับที่, อาการที่ทําให้ของสูง ๆ ทอดลง เช่น เอาเสานอนลง, อาการที่พรรณไม้บางชนิด เช่น จามจุรี ผักกระเฉด ไมยราบ หลุบใบในเวลาใกล้จะสิ้นแสงตะวัน. ว. ลักษณะที่ตรงข้ามกับ ยืน หรือ ตั้งเช่น แนวนอน แปนอน.

นอนก้น
ก. อาการที่ผงหรือตะกอนเป็นต้นในของเหลวตกลงไปอยู่ก้นที่รองรับของเหลวนั้น เช่น ตะกอนนอนก้น.
นอนกิน
ก. ไม่ต้องทํางานก็มีกิน โดยมีผลประโยชน์เป็นรายได้ เช่นนอนกินดอกเบี้ย.
นอนกินบ้านกินเมือง
(สำ) ก. นอนตื่นสายด้วยความเกียจคร้าน (ใช้เป็นคำประชด).
นอนใจ
ก. มั่นใจ, วางใจ, ไม่รีบร้อน.
นอนตาไม่หลับ
ก. นอนหวาดต่อภัยหรือเป็นทุกข์หรือห่วงใย.
นอนตีพุง
(ปาก) ก. ได้ผลประโยชน์โดยไม่ต้องทําอะไร; สบายใจ, หมดกังวล.
นอนนก
ก. นั่งหลับ.