น่วม หมายถึง ว. อ่อนนุ่มจนเกือบเหลว เช่น บีบเสียจนน่วม.
ดู นวม ๒.
ก. เยื้องกราย, กรีดกราย; น้อม เช่น คิดคิ้วคํานวณนวย คือธนูอันก่งยง.(สมุทรโฆษ).
ก. เยื้องกราย, กรีดกราย; ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง. (เงาะป่า).
ว. สีขาวปนเหลืองเล็กน้อย; ผ่องเป็นยองใย, งามผุดผ่อง, เช่น ผิวนวล. น. ผงแป้งที่โรยบนก้อนแป้งเวลานวดหรือปั้นเพื่อไม่ให้ติดมือติดภาชนะเป็นต้น; ละอองสีขาวบนผิวผลไม้หรือใบไม้บางชนิดแสดงว่าแก่จัดเช่น นวลมะม่วง นวลแตง นวลใบตอง.
ว. มีรูปทรงงาม.
ว. ผุดผ่อง, งามดี.
ว. ผุดผ่องเป็นยองใย.