นิสัย หมายถึง น. ความประพฤติที่เคยชิน เช่น ทําจนเป็นนิสัย; ที่พึ่ง, ที่พักพิง, ที่อาศัย,เช่น ขอนิสัยในการอุปสมบท. (ป. นิสฺสย).
น. อัธยาศัย, นิสัยที่เกิดจากใจจริง เช่น นิสัยใจคอมีเมตตากรุณานิสัยใจคอโหดเหี้ยมทารุณ.
(โหร) น. เวลาตั้งแต่ยํ่าคํ่าถึงเที่ยงคืน.
น. ผู้ที่ศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัยบางแห่ง เช่น นิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย นิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์; ศิษย์ที่เล่าเรียนอยู่ในสํานัก, ผู้อาศัย. (ป. นิสฺสิต).
[นิสีทะนะ] (แบบ) น. การนั่ง; ผ้ารองนั่งของภิกษุ. (ป.).
[นิสีทะนะ] (แบบ) น. การนั่ง; ผ้ารองนั่งของภิกษุ. (ป.).
น. ผ้าปูสำหรับนั่ง (มักใช้แก่พระสงฆ์).
น. อาการนั่ง. (ป.).