ธาษตรี หมายถึง [ทาดตฺรี] (กลอน) น. แผ่นดิน, โลก. (ส. ธาตฺรี).
[ทํามะรง] (ราชา) น. แหวน. (เทียบ ข. ทํรง่).
ก. ทรงไว้, ชูไว้.
น. ลูกหญิง. (ป., ส. ธีตา).
(แบบ) น. ความทรงไว้, ความมั่นคง, ปัญญา. (ป.).
[ทีระ] น. นักปราชญ์. ว. ฉลาด, ไหวพริบ, มีปัญญา, ชํานาญ. (ป.);มั่นคง, แข็งแรง. (ส.).
[ทีระ] น. นักปราชญ์. ว. ฉลาด, ไหวพริบ, มีปัญญา, ชํานาญ. (ป.);มั่นคง, แข็งแรง. (ส.).
น. ความมั่นคง, ความแน่นหนา. (ส.).