ธานิน หมายถึง (กลอน) น. เมือง.ธานินทร์ (กลอน) น. เมือง, เมืองใหญ่.
น. เมือง. (ป., ส.).
[ทาน] น. การทรงไว้, การรับไว้, การหนุน, มักใช้เป็นบทหลังสมาส เช่นจุฑาธาร. (ป., ส.).
[กอน] (ราชา) น. ไม้เท้า.
น. ชื่อโรคลมอย่างหนึ่ง.
[ทาน] น. นํ้า, ลําธาร, ห้วย, หยาดนํ้า, ท่อนํ้า. (ตัดมาจาก ธารา).
[ทาระกํานัน, คํานัน] น. ที่ชุมนุมชน, คนจํานวนมาก, เช่น ต่อหน้าธารกํานัล,โบราณเขียนเป็น ทารกํานัน ก็มี.
[ทาระกํานัน, คํานัน] น. ที่ชุมนุมชน, คนจํานวนมาก, เช่น ต่อหน้าธารกํานัล,โบราณเขียนเป็น ทารกํานัน ก็มี.