ค้นหาหมวดอักษร ธ

ค้นหาจาก : คำศัพท์ ความหมาย

 

ค้นหา

ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน

• ความหมายของคำว่า ' ธรรมาภิสมัย '

  ธรรมาภิสมัย  หมายถึง [ทํามา] น. การตรัสรู้ธรรม, การสําเร็จมรรคผล. (ส.; ป. ธมฺมาภิสมย).

คำที่ใกล้เคียงกัน

• ธรรมายตนะ

  [ทํามายะตะนะ] น. แดนคือธรรมารมณ์, แดนแห่งมนัสคือใจได้แก่อารมณ์ที่ใจรู้ หรือเรื่องที่ใจรู้. (ป. ธมฺมายตน).

• ธรรมารมณ์

  [ทํามา] น. อารมณ์ที่ใจรู้, อารมณ์ที่เกิดทางใจ. (ป. ธมฺมารมฺมณ).

• ธรรมาสน์

  [ทํามาด] น. ที่สําหรับพระภิกษุสามเณรนั่งแสดงธรรม. (ส.).

• ธรรมิก, ธรรมิก

  [ทํามิก, ทํามิกกะ] ว. ประกอบในธรรม, ประพฤติเป็นธรรม, ทรงธรรม,เช่น ธรรมิกราช สหธรรมิก. (ส.; ป. ธมฺมิก).

• ธรรมิก, ธรรมิก

  [ทํามิก, ทํามิกกะ] ว. ประกอบในธรรม, ประพฤติเป็นธรรม, ทรงธรรม,เช่น ธรรมิกราช สหธรรมิก. (ส.; ป. ธมฺมิก).

• ธรรม ๒

  คําประกอบท้ายคําที่เป็นนามธรรม เมื่อประกอบแล้วมีความหมายไม่ต่างไปจากคําศัพท์เดิม เช่น วัฒนธรรม อารยธรรม.

• ธรรม ๓

  น. สมณศักดิ์พระราชาคณะ สูงกว่าชั้นเทพ ตํ่ากว่าชั้นหิรัญบัฏ เรียกว่าชั้นธรรม เช่น พระธรรมโกศาจารย์ พระธรรมเจดีย์.