ธรรมะธัมโม หมายถึง ว. เรียกคนที่เคร่งครัดในศาสนาว่า คนธรรมะธัมโม.
[ทํามัน] น. อันเตวาสิก (ศิษย์) ผู้เรียนธรรมวินัย. (ส.; ป.ธมฺมนฺเตวาสิก).
[ทํามา] น. อาทิตย์แห่งธรรม คือพระพุทธเจ้า. (ส.).
[ทํามา] น. ธรรมและอธรรม, ความถูกและความผิด, ยุติธรรมและอยุติธรรม. (ส.; ป. ธมฺมาธมฺม).
[ทํามาทิปะไต, ทํามาทิบปะไต] น. การถือธรรมเป็นใหญ่, การถือความถูกต้องเป็นหลัก. (ป. ธมฺมาธิปเตยฺย; ส. ธรฺมาธิปตฺย).
[ทํามาทิดถาน, ทำมาทิดสะถาน] ว. มีธรรมเป็นที่ตั้ง ที่ยกหลักธรรมหรือสิ่งที่เป็นนามธรรมล้วน ๆ ขึ้นมาอ้างหรืออธิบาย. (ส.; ป. ธมฺมาธิฏฺ?าน).
[ทํามา] น. การประพฤติธรรมสมควรแก่ธรรม, การประพฤติความดีสมควรแก่ฐานะ.
[ทํามา] น. ความถูกตามธรรม, ทางหรือวิธีแห่งความยุติธรรม,ความระลึกตามธรรม. (ส.; ป. ธมฺมานุสาร).