ธรรมสามิสร หมายถึง [สามิด] น. ผู้เป็นใหญ่ด้วยความเป็นเจ้าของธรรม, พระพุทธเจ้า.
น. ผู้เป็นเจ้าของธรรม, พระพุทธเจ้า. (ป. ธมฺมสามิ).
น. สาระแห่งธรรม, แก่นธรรม.
ว. เรียกคนที่เคร่งครัดในศาสนาว่า คนธรรมะธัมโม.
[ทํามัน] น. อันเตวาสิก (ศิษย์) ผู้เรียนธรรมวินัย. (ส.; ป.ธมฺมนฺเตวาสิก).
[ทํามา] น. อาทิตย์แห่งธรรม คือพระพุทธเจ้า. (ส.).
[ทํามา] น. ธรรมและอธรรม, ความถูกและความผิด, ยุติธรรมและอยุติธรรม. (ส.; ป. ธมฺมาธมฺม).
[ทํามาทิปะไต, ทํามาทิบปะไต] น. การถือธรรมเป็นใหญ่, การถือความถูกต้องเป็นหลัก. (ป. ธมฺมาธิปเตยฺย; ส. ธรฺมาธิปตฺย).