ธรรมสังเวช หมายถึง น. ความสังเวชโดยธรรม เมื่อเห็นความแตกดับของสังขาร (เป็นอารมณ์ของพระอรหันต์). (ป. ธมฺมสํเวค).
น. การสนทนาธรรม. (ป. ธมฺมสากจฺฉา).
[สามิด] น. ผู้เป็นใหญ่ด้วยความเป็นเจ้าของธรรม, พระพุทธเจ้า.
น. ผู้เป็นเจ้าของธรรม, พระพุทธเจ้า. (ป. ธมฺมสามิ).
น. สาระแห่งธรรม, แก่นธรรม.
ว. เรียกคนที่เคร่งครัดในศาสนาว่า คนธรรมะธัมโม.
[ทํามัน] น. อันเตวาสิก (ศิษย์) ผู้เรียนธรรมวินัย. (ส.; ป.ธมฺมนฺเตวาสิก).
[ทํามา] น. อาทิตย์แห่งธรรม คือพระพุทธเจ้า. (ส.).