ธรรมวัตร หมายถึง น. ลักษณะเทศน์ทํานองธรรมดาอย่างหนึ่งที่แสดงอยู่ทั่วไปไม่ใช่ทํานองแบบเทศน์มหาชาติ.
(โบ) น. ความรู้เกี่ยวกับวิชากฎหมายโดยทั่วไป; คัมภีร์กฎหมายเก่าของอินเดีย, คัมภีร์อันเป็นต้นกําเนิดแห่งกฎหมาย, พระธรรมศาสตร์ก็เรียก.
น. ความตั้งอยู่โดยธรรมดา, ความตั้งอยู่แห่งกฎ, ความตั้งอยู่แห่งยุติธรรม. (ส.; ป. ธมฺม??ติ).
น. ที่ประชุมฟังธรรม. (ส.; ป. ธมฺมสภา).
น. ร่างหรือที่บรรจุธรรม, เจดีย์ศักดิ์สิทธิ์.
น. การสังคายนาธรรม, การร้อยกรองธรรม. (ส. ธรฺม + สํคีติ;ป. ธมฺมสงฺคีติ).
น. ความสังเวชโดยธรรม เมื่อเห็นความแตกดับของสังขาร (เป็นอารมณ์ของพระอรหันต์). (ป. ธมฺมสํเวค).
น. การสนทนาธรรม. (ป. ธมฺมสากจฺฉา).