ธรรมนิตย์ หมายถึง น. ผู้เที่ยงธรรม. (ส.).
น. ความประพฤติที่มีธรรมเป็นที่ตั้ง.
น. ความแน่นอนแห่งธรรมดา คือ พระไตรลักษณ์. (ส.; ป. ธมฺมนิยาม).
น. การเข้าประพฤติธรรม, การเข้าศาสนา.
(กฎ) น. กฎหมายที่จัดระเบียบองค์กร เช่น ธรรมนูญศาลทหารพระธรรมนูญศาลยุติธรรม.
(กฎ) น. กฎหมายที่จัดระเบียบการปกครองประเทศในระหว่างที่ยังไม่มีรัฐธรรมนูญ.
[ทํา–] น. ประเพณี, แบบแผน, แบบอย่าง.
น. ประเพณีเกี่ยวกับเรื่องธรรมดาสามัญ ถ้าฝ่าฝืนก็ไม่ถือว่าผิดหรือชั่ว.