ธรรมจินดา หมายถึง น. การพิจารณาธรรม.
น. เจดีย์ที่บรรจุพระธรรมที่มักจารลงบนใบลาน, คัมภีร์ที่จารึกพระธรรมเช่น พระไตรปิฎก.
น. สิ่งที่เกิดมีและเป็นอยู่ตามธรรมดาของสิ่งนั้น ๆ, ภาพภูมิประเทศ. ว. ที่เป็นไปเองโดยมิได้ปรุงแต่ง เช่น สีธรรมชาติ.
น. การตั้งอยู่แห่งสิ่งที่เป็นเอง. (ป. ธมฺม??ติ).
น. อาการหรือความเป็นไปแห่งธรรมชาติ เช่น การกิน การถ่ายเทการสืบพันธุ์ และการเสื่อมสลาย. ว. สามัญ, พื้น ๆ, ปรกติ, เช่นเป็นเรื่องธรรมดา. (ส. ธรฺมตา; ป. ธมฺมตา).
น. ความเห็นชัดเจนในธรรม. (ส.).
น. ผู้ทรงธรรม เช่น สมเด็จพระบรมธรรมธาดามหาสัตว์. (ม. ร่ายยาววนปเวสน์).
น. ธรรมารมณ์. (ส.; ป. ธมฺมธาตุ).