ธรรมจักษุ หมายถึง น. ดวงตาคือปัญญาที่รู้เห็นธรรม. (ส.).
น. การละธรรม, การละเมิดศาสนา, การทิ้งศาสนา. (ส. ธรฺม + ป. จาค).
น. ผู้ประพฤติธรรม. (ป. ธมฺมจารี; ส. ธรฺมจารินฺ).
น. การพิจารณาธรรม.
น. เจดีย์ที่บรรจุพระธรรมที่มักจารลงบนใบลาน, คัมภีร์ที่จารึกพระธรรมเช่น พระไตรปิฎก.
น. สิ่งที่เกิดมีและเป็นอยู่ตามธรรมดาของสิ่งนั้น ๆ, ภาพภูมิประเทศ. ว. ที่เป็นไปเองโดยมิได้ปรุงแต่ง เช่น สีธรรมชาติ.
น. การตั้งอยู่แห่งสิ่งที่เป็นเอง. (ป. ธมฺม??ติ).
น. อาการหรือความเป็นไปแห่งธรรมชาติ เช่น การกิน การถ่ายเทการสืบพันธุ์ และการเสื่อมสลาย. ว. สามัญ, พื้น ๆ, ปรกติ, เช่นเป็นเรื่องธรรมดา. (ส. ธรฺมตา; ป. ธมฺมตา).