ธรรมกถา หมายถึง น. การกล่าวธรรม, ถ้อยคําที่เป็นธรรม. (ส.; ป. ธมฺมกถา).
น. เรียกพระที่เป็นนักเทศน์ผู้แสดงธรรมว่า พระธรรมกถึก.(ป. ธมฺมกถิก).
น. ผู้ใคร่ธรรม, ผู้นิยมในยุติธรรม. (ส.; ป. ธมฺมกาม).
น. กายคือธรรม ได้แก่ พระมหากรุณาธิคุณ พระปัญญาธิคุณและพระบริสุทธิคุณ; พระนามหนึ่งของพระพุทธเจ้า ตามคติมหายานเชื่อว่า ได้แก่พระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระพุทธเจ้า. (ส.; ป. ธมฺมกาย).
น. กิจการทางศาสนา.
น. กิจอันเป็นธรรม, การกุศล, หน้าที่อันสมควร.
น. แดนธรรม; คนมีใจกรุณา. (ส.).
น. หมวดธรรม, กองธรรม, ข้อธรรม, (กําหนดข้อธรรมในพระไตรปิฎกว่ามี ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์). (ส. ธรฺม + ป. ขนฺธ).