ทีฆ- หมายถึง [ทีคะ-] (แบบ) ว. ยาว, นาน, ยั่งยืน. (ป.; ส. ทีรฺฆ).
น. งู. (ป.).
น. ชื่อคัมภีร์นิกายแรกแห่งพระสุตตันตปิฎก แปลว่าหมวดยาวรวบรวมพระสูตรขนาดยาวไว้ในหมวดนี้.
น. สระที่มีเสียงยาว ในภาษาบาลีได้แก่ อา อี อู เอ โอ, ในภาษาสันสกฤตได้แก่ อา อี อู เอ ไอ โอ ฤๅ ฦๅ เอา, ในภาษาไทยได้แก่อา อี อือ อู เอ แอ โอ ออ เออ เอีย เอือ อัว ฤๅ ฦๅ.
(แบบ) ว. อายุยืน. (ป.).
ดู ทีฆ-.
[ทีบ, ทีปะ] (แบบ) น. เกาะ; แสงไฟ. (ป., ส.).
[ทีบ, ทีปะ] (แบบ) น. เกาะ; แสงไฟ. (ป., ส.).