ทิศาปาโมกข์ หมายถึง น. อาจารย์ผู้มีความรู้และชื่อเสียงโด่งดัง.
น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจํานวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที.
น. โอกาสของใครก็เป็นของคนนั้น.
ว. ฉับพลัน, ทันที, เช่น พูดออกมาทีเดียวนะ; แท้จริง เช่น เก่งทีเดียว.
น. ต่อนี้ไป เช่น ทีนี้จะไม่ทําอีก.
น. ภายหลัง, หลังจากนั้น, ทีหน้าทีหลัง ก็ว่า.
น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น ท่าดีแต่ทีเหลว ได้ทีเสียที.
น. ชั้นเชิงที่สามารถเอาชนะอีกฝ่ายหนึ่งได้อย่างเด็ดขาด.