ทิวทัศน์ หมายถึง [ทิวทัด] น. ลักษณะภูมิประเทศที่ปรากฏเห็นตามธรรมชาติ เช่นทิวทัศน์ทุ่งนา ทิวทัศน์ป่าเขา ทิวทัศน์ทางทะเล, เรียกภาพเขียนหรือภาพถ่ายจากทิวทัศน์ว่า ภาพทิวทัศน์.
[ทิวะสะ] (แบบ) น. วัน. (ป., ส.).
[ทิวะสะ] (แบบ) น. วัน. (ป., ส.).
น. ส่วนของวัน. (ป.).
(แบบ) น. วัน. (ป., ส.).
น. พระอาทิตย์; (กลอน) กลางวัน เช่น ราตรีปักษีเข้าแนบนอนทิวากรเราแนบประจํานาง. (กากี). (ป.).
น. เวลากลางวัน.
น. ด้าน, ข้าง, ทาง, เบื้อง, (หมายเอา เหนือ ใต้ ตะวันออก ตะวันตกเป็นต้น). (ส.; ป. ทิส).