ทิพยพยาน หมายถึง น. พยานที่ศักดิ์สิทธิ์, พยานที่เชื่อถือได้อย่างมั่นคง.
น. ครึ่งเทพครึ่งมนุษย์. (ส.).
น. รสทิพย์, รสเลิศ.
[ทิบพะโสด, ทิบพะยะโสด] น. หูทิพย์ คือ จะฟังอะไรได้ยินทั้งหมด,เป็นอภิญญาอย่าง ๑ ในอภิญญา ๖. (ส. ทิพฺยโศฺรตฺร; ป. ทิพฺพโสต).
(แบบ) น. วัน.
น. พระอาทิตย์.
น. ศาลาแถวหรือห้องแถวสําหรับเป็นที่พักหรือไว้ของในพระราชวังเช่น ทิมตํารวจ ทิมกลอง.
(โบ) น. ทิมที่พวกขุนนางคอยเฝ้าฟังกระแสราชการ.