ทิน ๒, ทิน- หมายถึง [ทินนะ-] (แบบ) น. วัน. (ป., ส.).
[ทินนะ-] (แบบ) น. วัน. (ป., ส.).
[ทินนะกอน] น. พระอาทิตย์. (ป., ส.).
[ทินนะ-] น. วันร้าย (ใช้ในตําราหมอดู).
(โหร) น. เวลาตั้งแต่ยํ่ารุ่งถึงเที่ยงวัน.
[ทิบ, ทิบพะ-] น. สวรรค์, ชั้นฟ้า, เทวโลก; วัน. (ป., ส. ทิว). ว. เป็นของเทวดา เช่น ทิพสมบัติ. (ป. ทิพฺพ; ส. ทิวฺย).
[ทิบ, ทิบพะ-] น. สวรรค์, ชั้นฟ้า, เทวโลก; วัน. (ป., ส. ทิว). ว. เป็นของเทวดา เช่น ทิพสมบัติ. (ป. ทิพฺพ; ส. ทิวฺย).
[ทิบพะจักขุ] น. ตาทิพย์ คือ จะดูอะไรเห็นได้ทั้งหมด, เป็นอภิญญาอย่าง ๑ ในอภิญญา ๖. (ป. ทิพฺพจกฺขุ; ส. ทิพฺยจกฺษุ).