ทิต หมายถึง (แบบ) ว. รุ่งเรือง, สว่าง. (ป. ทิตฺต).
(แบบ) ก. ให้แล้ว. (ป. ทินฺน).
[ทินนะ-] (แบบ) น. วัน. (ป., ส.).
[ทินนะ-] (แบบ) น. วัน. (ป., ส.).
[ทินนะกอน] น. พระอาทิตย์. (ป., ส.).
[ทินนะ-] น. วันร้าย (ใช้ในตําราหมอดู).
(โหร) น. เวลาตั้งแต่ยํ่ารุ่งถึงเที่ยงวัน.
[ทิบ, ทิบพะ-] น. สวรรค์, ชั้นฟ้า, เทวโลก; วัน. (ป., ส. ทิว). ว. เป็นของเทวดา เช่น ทิพสมบัติ. (ป. ทิพฺพ; ส. ทิวฺย).