ทำนุ หมายถึง ก. บํารุง, อุดหนุน. (แผลงมาจาก ทะนุ).
ก. เอาใจใส่ดูแลเลี้ยงดู เช่น ทํานุบํารุงบิดามารดา ทํานุบํารุงบุตรธิดา; ซ่อมแซมรักษา, อุดหนุนให้เจริญขึ้น, เช่น ทํานุบํารุงวัด; ธํารงรักษาไว้ เช่น ทํานุบํารุงศาสนา ทํานุบํารุงบ้านเมือง,ทะนุบํารุง ก็ว่า.
ก. บอก, กล่าว; ยกขึ้นเทินหัว. (แผลงมาจาก ทูล). (ข.).
ว. ช่างเถิด, ตามมี.
น. ที่พักทางราชการของผู้มีตําแหน่งสูง เช่น ทําเนียบผู้สําเร็จราชการ,ที่ทําการของคณะรัฐบาล เรียกว่า ทําเนียบรัฐบาล.
ก. เทียบ, เปรียบ. น. การลําดับตําแหน่งหน้าที่ซึ่งวางเป็นระเบียบแบบแผนขึ้นไว้ เช่น ทําเนียบสมณศักดิ์ ทําเนียบราชการ, การแบ่งประเภทช้างม้าเป็นต้นที่วางเป็นระเบียบแบบแผนขึ้นไว้ เช่น ทําเนียบช้าง ทําเนียบม้า. (แผลงมาจาก เทียบ).
น. นามต่าง ๆ ที่พระมหากษัตริย์โปรดให้ขนานเป็นทําเนียบไว้ เช่นนามพระราชวัง นามพระที่นั่ง นามประตู นามป้อมตลอดจนถึงนามที่ทางราชการเรียก.
ว. เทียม. (โบ) น. ธรรมเนียม. (สามดวง). (แผลงมาจาก เทียม).