ทำเหตุ หมายถึง ก. ก่อเหตุ.
ก. เป็นเหตุให้ เช่น ทําให้เขาได้ไปเมืองนอก ทําเอาเขายํ่าแย่ไป.
ก. เป็นเหตุให้ เช่น ทําให้เขาได้ไปเมืองนอก ทําเอาเขายํ่าแย่ไป.
(ปาก) ก. ทำให้เดือดร้อนลำเค็ญ, ทำเจ็บ หรือ ทำเสียเจ็บ ก็ว่า.
ก. ห่วงใย, ยุ่งใจ. น. ภาระ. (ข. ทํงน่ ว่า หนัก).
น. สิ่งก่อสร้างที่ปิดกั้นลำน้ำไม่ให้น้ำไหลผ่าน.
น. ไม้เท้าแขนที่รับเต้า บางทีทําเป็นรูปนาค เช่น แท้ทวยทํานวยน้อม.(สมุทรโฆษ). (แผลงมาจาก ทวย).
น. ทาง, แบบ, แบบอย่าง, เช่น ทํานองคลองธรรม ทํานองเดียวกัน;ระเบียบเสียงสูงตํ่าซึ่งมีจังหวะสั้นยาว เช่น ทํานองสวด ทํานองเทศน์ทํานองเพลง.