ท้ายโต่ง หมายถึง น. ท้ายที่สูงโด่งขึ้นไป (ใช้แก่เรือ).
น. ส่วนสุดของกะโหลกศีรษะด้านหลัง, กําด้น.
น. บริเวณที่ระบายนํ้าออกทางด้านล่างของตัวเขื่อน, ท้ายเขื่อนก็เรียก.
น. ปลายฤดูฝน.
น. ท้ายสุดของปืนใหญ่แบบไทย มีลักษณะงอนคล้ายก้นของหอยสังข์.
[-ยก] น. ผู้ถวายจตุปัจจัยแก่ภิกษุสามเณร, ถ้าเป็นเพศหญิงเรียกว่าทายิกา. (ป., ส.).
(แบบ) น. ทรัพย์มรดก. (ป. ทายชฺช; ส. ทายาทฺย).
ว. ดี, สําคัญ, ที่ต้องการ, เช่น กูจะให้ขนมของทายา กินอร่อยหนักหนาประสาจน. (สังข์ทอง), ทยา ก็ใช้.