ทแยง หมายถึง [ทะ-] ว. เฉียง, เฉลียง.
ว. เฉียงจากมุมหนึ่งไปยังมุมตรงข้าม.
[ทอระ-] คําอุปสรรค แปลว่า ชั่ว, ยาก, ลําบาก, น้อย, ไม่มี, เช่นทรชน ทรลักษณ์ ทรพล. (ป. ทุ, ทุรฺ; ส. ทุสฺ).
น. การทําให้ลําบาก.
น. คนชั่วร้าย, ทุรชน ก็ว่า.
น. ชาติชั่ว.
ว. ชั่วยิ่ง, ใช้เรียกวันในตําราหมอดูว่า วันทรธึก หมายความว่า วันชั่วยิ่งห้ามทําการมงคลต่าง ๆ.
ว. มีกําลังน้อย, อ่อนแอ, ท้อแท้; เลวทราม.