ทะลิ่น หมายถึง (กลอน) ก. ทะเล้น, หน้าเป็น.
[-ชฺระ-] (กลอน) ก. ทะลึ่งทะลั่ง.
ก. ถีบตัวพรวดขึ้นมา เช่น ทะลึ่งขึ้นจากนํ้า, เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วผิดหูผิดตา เช่น ต้นไม้ทะลึ่งขึ้น; แสดงกิริยาหรือวาจาอันไม่สมควรในเรื่องที่มิใช่ธุระของตัวหรือในเวลาที่เขาไม่ต้องการ, แสดงกิริยาหรือวาจาอาจเอื้อม ไม่รู้จักที่ตํ่าสูง.
ก. มีกิริยามารยาทไม่เรียบร้อย ส่งเสียงเอะอะ.
ว. พรวดพราด.
ก. เกิดเป็นรูหรือทําให้เป็นรูถึงอีกข้างหนึ่ง. ว. ที่เป็นรู เช่น หม้อทะลุ.
ก. พูดสอดขึ้นมาในเวลาที่เขากําลังพูดกันอยู่.
ว. อาการที่เห็นหรือเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งโดยตลอด.