ทะยาทะแยแส หมายถึง ก. เอาใจใส่เป็นพิเศษ, เอื้อเฟื้อ.
ก. เผ่นขึ้นไป เช่น เครื่องบินทะยานขึ้นสู่ฟ้า, โผนเข้าใส่ เช่น ทะยานเข้าสู้.
ก. ย่ามใจ, เหิมใจ.
ก. อยากได้หรืออยากมีอยากเป็นยิ่ง ๆ ขึ้น.
ก. อยากมีฐานะหรือภาวะสูงกว่าดีกว่าที่เป็นอยู่.
น. ชื่อเพลงไทยโบราณทํานองหนึ่ง มีมาแต่สมัยอยุธยา มีอัตรา ๒ชั้น ประเภทหน้าทับปรบไก่ มี ๒ ท่อน ท่อนที่ ๑ มี ๔ จังหวะ ท่อนที่ ๒มี ๖ จังหวะ.
น. ชื่อเพลงหน้าพาทย์ซึ่งใช้ทำนองเพลงทะแยมาบรรเลงอย่างเพลงเรื่องและต้องตีกลองหน้าทับกลองโยนเลียนวิธีการตีกลองชนะในกระบวนแห่ในการเสด็จพระราชดำเนินโดยกระบวนพยุหยาตราสถลมารค ปี่ชวามักเป่าเพลงทะแยกลองโยนเข้ากับกลองชนะในกระบวนเสด็จ และใช้บรรเลงเป็นเพลงประจำกัณฑ์นครกัณฑ์ในการเทศน์มหาชาติ, เรียกสั้น ๆ ว่ากลองโยน.
น. เพลงสําหรับร้องรับในวงมโหรีปี่พาทย์.