ทมะ หมายถึง [ทะ-] (แบบ) น. การข่มใจ, การทรมาน, การฝึกตน; อาชญา,การปรับไหม. (ป., ส.).
[ทะมิน] น. ชนพื้นเมืองอินเดียเผ่าหนึ่ง ปัจจุบันมีอยู่มากทางอินเดียแถบใต้และเกาะลังกาแถบเหนือ, ชื่อภาษาของชนเผ่านั้น. ว. ดุร้าย,ร้ายกาจ, เช่น ใจทมิฬ ยุคทมิฬ, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ หินชาติ เป็นใจทมิฬหินชาติ. (ป.).
[ทะ-] น. พวก, ทหาร, เหล่า, พรานป่า. (ข. เถฺมิร).
[ทะ-] ว. ใหญ่และมีกําลังมาก (มักใช้แก่สัตว์ตัวผู้ที่เป็นจ่าฝูง)เช่น ลิงทโมน.
[ทะ-] ว. หย่อย ๆ กันไปไม่ขาดระยะ, อาการที่ไปหรือมาทีละน้อย.
[ทะ-] น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง มีชนิดย่อยเป็น ทยอยนอกทยอยใน ทยอยโอด.
[ทะ-] (แบบ) น. ความเอ็นดู, ความกรุณา, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาสเช่น ทยาทิคุณ. (ป., ส.).
(แบบ) ว. มีความเอ็นดู, มีความสงสาร. (ป., ส.).