ทมก หมายถึง [ทะมก, ทะมะกะ] (แบบ) น. ผู้ทรมาน, ผู้ฝึกตน. (ป.).
[ทะมะนะ] (แบบ) น. การทรมาน, การข่ม, การฝึกสอนตน,การปราบ. (ป., ส.).
[ทะมบ] น. ผีผู้หญิงที่ตายในป่าและสิงอยู่ในบริเวณที่ตาย มีรูปเห็นเป็นเงา ๆ แต่ไม่ทําอันตรายใคร, ฉมบ หรือ ชมบ ก็ว่า. (ข. ฉฺมบ ว่าหมอตําแย).
[ทะมอ] ว. สีมอ, สีนกกระเรียน.
[ทะ-] (แบบ) น. การข่มใจ, การทรมาน, การฝึกตน; อาชญา,การปรับไหม. (ป., ส.).
[ทะมิน] น. ชนพื้นเมืองอินเดียเผ่าหนึ่ง ปัจจุบันมีอยู่มากทางอินเดียแถบใต้และเกาะลังกาแถบเหนือ, ชื่อภาษาของชนเผ่านั้น. ว. ดุร้าย,ร้ายกาจ, เช่น ใจทมิฬ ยุคทมิฬ, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ หินชาติ เป็นใจทมิฬหินชาติ. (ป.).
[ทะ-] น. พวก, ทหาร, เหล่า, พรานป่า. (ข. เถฺมิร).
[ทะ-] ว. ใหญ่และมีกําลังมาก (มักใช้แก่สัตว์ตัวผู้ที่เป็นจ่าฝูง)เช่น ลิงทโมน.