ท้องเฟ้อ หมายถึง ว. อาการที่ลมในกระเพาะตีขึ้นเพราะอาหารไม่ย่อยและเป็นพิษ.
น. ชื่อโรคจําพวกหนึ่งมีอาการให้ท้องโตอย่างหญิงมีครรภ์.
น. ส่วนกลางของฐานที่เป็นหน้าเรียบ.
(สํา) น. คนกินจุ. (ปาก) ว. ที่กินจุผิดปรกติ.
ว. อาการที่ท้องเดินอย่างแรง.
น. ทางนํ้าที่ขุดลงไปเป็นลํารางเพื่อขังนํ้าไว้รดต้นไม้เป็นต้น.
น. เนื้อเรื่องที่ดําเนินไปตั้งแต่ต้นจนจบ.
ว. มีรูปแบน ๆ เหมือนท้องแห่งลาน อย่างรูปคันกระสุนที่เหลาแบน ๆ.