ทองพิศ หมายถึง น. ค่ากําหนดแลกเปลี่ยนของเหรียญทองกระษาปณ์ในสมัยรัชกาลที่๔ เท่ากับ ๑ ใน ๒๐ ของชั่ง = ๔ บาท.
(สํา) ว. เฉยเมย, ไม่กระตือรือร้น, ไม่สะดุ้งสะเทือน.
[-รูบปะพัน] น. ทองคําที่ทําสําเร็จเป็นเครื่องประดับและของใช้ต่าง ๆ.
น. ทองคําที่เอามาแล่งเป็นเส้นบาง ๆ ใช้สําหรับปักหรือทอผ้า.
น. โลหะชุบทอง, ทองชุบ ก็เรียก.
น. ทองเหลืองที่ตีแผ่เป็นแผ่นบาง นิยมใช้หุ้มองค์พระเจดีย์ป้องกันการผุกร่อน, พายัพเรียก ทองจังโก.
น. โลหะเจือชนิดหนึ่ง ส่วนใหญ่ประกอบด้วยทองแดงกับดีบุก,สัมฤทธิ์ หรือ ทองบรอนซ์ ก็เรียก.
น. ทองคําที่ฝ่ายชายมอบให้ไว้แก่ฝ่ายหญิง แสดงความมั่นหมายว่าจะแต่งงานด้วย.