ทวารบถ หมายถึง [ทะวาระบด] น. ทางเข้าออก เช่น อันกําแพงเชิงเทินป้อมปราการที่ล้อมกรุง รวมทั้งทวารบถทางเข้านครเล่า. (กามนิต).
[ทะวาระบาน] น. ผู้เฝ้าประตู, นายประตู. (ป.).
[ทะวาน-] น. ชื่อโคลงโบราณ, สกัดแคร่ ก็เรียก.
[ทะวิ] (แบบ) ว. สอง. (ป., ส.).
[ทะวิด, ทะวิชะ-] (แบบ) น. นก; พราหมณ์. (ป., ส. ทฺวิช ว่า ผู้เกิด๒ หน).
[ทะวิด, ทะวิชะ-] (แบบ) น. นก; พราหมณ์. (ป., ส. ทฺวิช ว่า ผู้เกิด๒ หน).
น. พราหมณ์. (ส.).
น. ผู้เกิด ๒ ครั้ง, นก, หมู่นก; พราหมณ์. (ป., ส.).