ทรัพย์สินของแผ่นดิน หมายถึง (กฎ) น. ทรัพย์สินทุกชนิดของรัฐ.
(กฎ) น. ทรัพย์สินในพระมหากษัตริย์นอกจากทรัพย์สินส่วนพระองค์และทรัพย์สินส่วนสาธารณสมบัติของแผ่นดิน.
(กฎ) น. ทรัพย์สินที่เป็นของพระมหากษัตริย์อยู่แล้วก่อนเสด็จขึ้นครองราชสมบัติ หรือทรัพย์สินที่รัฐทูลเกล้าฯ ถวาย หรือทรัพย์สินที่ทรงได้มาไม่ว่าในทางใดและเวลาใด นอกจากที่ทรงได้มาในฐานะที่ทรงเป็นพระมหากษัตริย์ ทั้งนี้ รวมทั้งดอกผลที่เกิดจากบรรดาทรัพย์สินเช่นว่านั้น.
(กฎ) น. ทรัพย์สินในพระมหากษัตริย์ ซึ่งใช้เพื่อประโยชน์ของแผ่นดินโดยเฉพาะเป็นต้นว่า พระราชวัง.
[ซับพะยากอน] น. สิ่งทั้งปวงอันเป็นทรัพย์.
น. ทรัพย์อันอยู่ใต้แผ่นดิน เช่น แร่ธาตุ นํ้ามัน.
น. ทรัพย์อันเกิดขึ้นเองหรือมีอยู่ตามธรรมชาติ.
ดู ทรัพย-, ทรัพย์.