ทุรกันดาร หมายถึง ว. ที่ไปมาลําบากมาก, ที่ห่างไกลความเจริญ.
ก. ไปลําบาก, ไปถึงยาก. (ส.).
น. ทรชน, คนชั่วร้าย. (ส.).
น. ชาติชั่ว. (ส.).
ว. มีกําลังน้อย, อ่อนแอ, ท้อแท้, ทุพพล ก็ว่า. (ส.).
น. การอัตคัดเสบียง. (ส.).
ว. มีลักษณะไม่ดี; มีเครื่องหมายชั่ว. (ส.).
น. การกระทำผิดศีลธรรมอันดีของประชาชน. (อ. immoral).