ถเมินเชิง หมายถึง น. พลเดินเท้า.
น. พรานป่า.
[ถน, ถะละ] (แบบ) น. ที่บก, ที่ดอน. (ป.).
[ถน, ถะละ] (แบบ) น. ที่บก, ที่ดอน. (ป.).
[ถะหฺลก] ก. ดึงรั้งให้สูงขึ้นอย่างถลกผ้านุ่งถลกแขนเสื้อ, ดึงให้หลุดลอกออกมาอย่างถลกหนังหัว; จั่วไพ่ที่กําลังรอกินด้วยตัวเอง, ถ้าจั่วไพ่ขึ้นมาเข้าเศียรที่กําลังรอกินด้วยตัวเอง เรียกว่า ถลกเศียร, ถก ก็ว่า.
[ถะหฺลกบาด] น. ถุงบาตรที่มีสายคล้องบ่า (สายโยก), ตลกบาตร ก็ว่า.
[ถะหฺลกบาด] ดู กะทกรก (๒).
[ถะหฺลน] ก. ทะเล้นออก, ปลิ้นออก, (ใช้แก่ตา).