ถาง หมายถึง ก. ใช้มีดเป็นต้นฟันให้เตียน เช่น ถางหญ้า ถางป่า.
ก. แยกปลายออกให้ห่างจากกัน เช่น ถ่างขา, กางออก.
ก. พยายามเบิกตาให้กว้าง.
น. ภาชนะใส่สิ่งของ ทําด้วยไม้หรือโลหะเป็นต้น รูปเตี้ย ๆ แบนมีขอบ.
ว. ชิดทางนอก (บอกวัวควายเวลาไถนา), ถัด ก็ว่า.
น. ส้วมของพระ.
น. ไม้ที่เผาแล้วจนสุกมีสีดํา โดยมากสําหรับใช้เป็นเชื้อเพลิง.
น. กากที่เหลือหลังจากนําถ่านหินไปกลั่นทําลายแล้วประกอบด้วยคาร์บอนประมาณร้อยละ ๘๐–๙๐ ใช้ประโยชน์ในการถลุงแร่เช่น ในอุตสาหกรรมถลุงเหล็กเป็นต้น. (อ. coke).